Uniciteit is op zich geen Artistieke Waarde

De uniciteit van schilderijen is waardevol omdat alleen dat ene schilderij de sporen draagt van de lichaamsbewegingen van de schilder—een causale connectie.

Ieder zijn eigen Denker (Rodins bronzen afgietsel) in de tuin is minder gek dan ieder zijn eigen Guernica aan de muur. (Dit is ook commentaar op Benjamins analyse: weliswaar willen we die werken overal mee naar toe nemen, en dat vermenigvuldigt ze op een of andere manier, maar de reproducties van schilderijen zijn fotografische aftreksels van die schilderijen: zonder verfdikte, enz. Alleen de afbeelding, niet het werk wordt gereproduceerd).

De Denker is al een afgietsel van een mal—een allografisch werk (Goodman).

Gewenning maakt onzichtbaar

Dat je De Denker dan voortaan overal ziet en het beeld daardoor gaat vervelen is een ander punt: je ziet hem zo vaak dat je hem niet meer bekijkt—met aandacht voor details.

De Denker sterft omdat waarschijnlijk niemand hem meer fris beleeft. De Guernica sterft (in ons voorbeeld) omdat hij door de reproductie vervalst wordt en niemand hem meer als kunstwerk kan zien.

(Met dank aan Guido)