Kant, KU, §9

In par. 9 onderzoekt Kant de vraag wat eerst is: het genoegen of het oordeel over het object dat dit genoegen teweegbrengt. Hiermee reageert hij onder meer op de theorie van David Hume die meent dat schoonheid een sentiment is, en dat onze dialoog achteraf alleen dient om erover te praten.
Kant, nu, omdat hij meent dat we van anderen eisen dat die het met ons eens zijn, ziet hier een tegenspraak. Hoe kun je nu van een subjectief gevoel vinden dat iedereen het ermee eens moet zijn? Zijn oplossing: wat we zeggen wanneer we zeggen dat iets mooi is, is dat het subjectief doelmatig is (term uit latere paragraaf): het dient zich als van nature passend op onze kenvermogens aan en het is de mededeelbaarheid daarvan die ons genoegen doet.