Kant en Hume over de schoonheidsemotie

Kants gevoel van genoegen is ook –net als bij Hume– een emotie die niets afbeeldt, maar bij Kant betekent ze slechts: dat we in de ervaring willen volharden. En die ervaring, waar we dus in willen volharden, is een vrij spel der kenvermogens, en dat vrije spel gaat wel over het mooie object (op een of andere manier).
Zo herstelt Kant een notie van correctheid in onze smaakoordelen zonder het idee op te geven dat het normatieve element ervan iets subjectiefs is!