Een voorbeeld van een concept voor een eerste paper

Een sterke intuïtie stelt dat we het over waarnemingen uiteindelijk eens moeten kunnen worden (zwak gezegd); eigenlijk geloven we dat waarnemingen aan waarheidswaarden gehoorzamen. Maar ook geloven we dat schoonheid waargenomen moet worden (je behoort over schoonheid “uit eerste hand” te oordelen) én dat er over schoonheid niet te twisten valt. Hier is dus sprake van een waarneming over wier waarheidswaarde we het niet eens hoeven te worden. Die frictie is conceptueel: we gebruiken wel hetzelfde concept (waarneming) in beide contexten, maar bedoelen we er wel hetzelfde mee?.
Baumgarten meende dat schoonheid inderdaad een (zeer bepaalde) vorm van waarneming is en ook Hume vergeleek schoonheid met waarneming (Sancho Panza’s neven), maar hij zag een cruciaal verschil.
Jouw vraag: “Hoe zit het?” dient aangevuld met een stellingname, bij voorbeeld: “schoonheid moet je inderdaad uit eerste hand waarnemen, maar de nadruk ligt niet op de gegevens die een waarneming oplevert (de ware propositie), maar op ‘uit eerste hand’; de vraag is hoe dit te karakteriseren.”
Of: “over schoonheid kunnen we het wel degelijk eens worden, sommige mensen kijken eenvoudig niet goed genoeg, maar als ze dat beter deden zouden ze tot dezelfde oordelen geraken.”