Documentair Schilderen

Brigitte Mulders Schildert Bijlmerse Werkelijkheid. Of iets een documentaire is of niet, zeggen wij gewoonlijk, hangt af van zijn bewijskracht: het moet niet alleen over iets echts gaan, maar daar ook van bewijzen d ́at het inderdaad bestaat of bestaan heeft. Als ik alleen maar zeg dat mijn moeder grijze haren heeft, is dat niet meteen ook bewezen, maar als ik een kleurenfoto laat zien waarop mijn moeder te zien is met grijze haren, dan moeten we wel aannemen dat ze grijze haren heeft. De foto bewijst het. Hierover, en dus over de vraag naar de mogelijkheden voor een documentaire schilderkunst, wil ik twee dingen aan u voorleggen.
1. Ten eerste, dat bewijskracht veel alledaagser is dan we doorgaans menen. We denken dat alleen foto’s en films echt bewijzen hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Ik wil u laten zien dat om u heen kijken tegelijkertijd iets bewijst en het waarmaakt. Perceptie heet niet voor niets waar-nemen.
2. Ten tweede, onze opvattingen over “documentaire” komen van de fotografie. Dat is ons model, maar het is geen goed model, omdat het zijn pretenties niet waarmaakt. Ik stel hier een heel ander model voor om over documentaire na te denken: gelaatsexpressie. Dat wat in het gezicht van de één gebeurt wanneer die met een ander geconfronteerd wordt.
3. Samen met de bewijskracht van alledaagse waar-neming biedt de wederkerigheid van gelaatsexpressie een ingang om na te denken over een schilderkunst die documentair wil werken.
“Documentair Schilderen. Brigitte Mulders Schildert Bijlmerse Werkelijkheid.” Onderdeel van het project “Nieuw in de Bijlmer”, i.o.v. Centrum Beeldende Kunst Zuidoost, in het kader van BEELDEND NIEUWS 2007, January 19, 2008
»   (1.5M)