SMS & Chatten als handeling

Representaties waarnemen veronderstelt een representationele houding: een bereidheid het gerepresenteerde emotioneel en cognitief te overwegen zonder daar (direct) naar te handelen. In kunst is deze houding tot een a priori vereiste verheven—dat is haar autonomie.
Buiten de kunst is zo’n representationele houding minder absoluut—ze is daar afhankelijk van de context. Een autoriteit kan een zin (“maak die man dood”) tot een bevel, en daarmee tot een handeling maken die opgevolgd zal worden—verder kan iedereen hetzelfde bevel uitvaardigen maar nemen mensen er een representationele houding jegens aan. (Men zal er niet licht naar handelen.)

Chatten—ook met onbekenden—maakt de context authoritatief. De ander behoort, door de interactiviteit, tot de directe context van de lezer.

Individuen die gewoon zijn aan hedendaagse mobiele telecommunicatie, zijn ook gewend om lichamelijk in de ene ruimte te vertoeven en geestelijk in een heel andere. We besteden onze persoon uit aan de communicatiemedia. Daaraan beantwoordt het naderbij komen van de ander via diezelfde media.
Traditioneel is het schoolvoorbeeld van een handeling die situatie waarin tijdruimtelijk continu, synchroon, het ene individu het andere lichamelijk beroert. Dat concept van handeling is aan herziening toe.

Austin, J. L. 1962. How to Do Things with Words. Oxford: Oxford University Press.
Gerwen, Rob van. 2003. “Het mobieltje het museum uit.” Kleine overpeinzingen. Kunst kijken in het museum. Utrecht: Centraal Museum Utrecht, 325-330.