Inauthentieke Uitvoering

We hebben het over de authentieke uitvoeringspraktijk gehad: oude muziek moet op oude instrumenten. Een belangrijke reden voor deze eis is esthetisch: zo komen we er wellicht achter hoe de componist gewild heeft dat zijn muziek klonk. We nemen, welwillend aan dat de componist misschien het beste “geluidsbeeld” bij de compositie heeft gehad. Echt vergezocht is dat natuurlijk niet: tenslotte heeft hij de muziek “bedacht”. De beweging voor authenticiteit kan echter ook als een soort keurslijf ervaren worden. We hoorden Scruton beweren dat de eis de oude muziek juist ontoegankelijk maakt voor moderne oren.

Het is in dat licht leuk te memoreren dat onlangs, met Pasen, voor het eerst sinds decennia (in 2006 en 2007 was Roger Norrington de dirigent) weer een Matthäus Passie is uitgevoerd op moderne instrumenten. Sir Colin Davis heeft de stoute schoenen aangetrokken. Lees, als het je interesseert het uitgebreide NRC-artikel.

Spel, Mischa. 2008. “Tussen mammoet en mini. De Matthäus Passion in drie ‘retro’ uitvoeringen.” NRC-Handelsblad, 14 maart 2008, Cultureel Supplement, p. 4.